Het mooiste geschenk

“Tijdens mijn zakenreis in Turkije… Ik zou te laat komen op de vergadering. Dus ik stapte snel in de taxi en trof een vriendelijke taxichauffeur. Hij vertelt en ik luister… We komen net aan op mijn werk: de ambassade in Turkije. Laten we zeggen dat de reis 9,75 euro heeft gekost. Ik gaf hem 10 euro. We kennen het scenario wel dat de chauffeur doet alsof hij wisselgeld zoekt en jij staat met één voet buiten de auto, twijfelend of je uit zal stappen of niet. De chauffeur bleef in zijn zakken zoeken naar wisselgeld.

– “Hou het wisselgeld maar” zei ik…

Hij draaide zich om naar mij:

– “Heb je heel even vriend?”

– “Ja” zei ik (met één voet nog steeds buiten de auto)

Hij stapte uit de auto en rende naar de taxi voor ons… Na een tijdje gepraat te hebben kwam hij terug. Hij gaf mij 25 cent terug. Het werd mij duidelijk dat hij het geld had gewisseld.

– “Luister vriend” zei ik “als het niet 9,75 maar 10,50 had gekost, zou je dan 50 cent van mij willen?”

– Verontwaardigd riep hij “Waarom zou ik om 50 cent vragen!”

– “Maar waarom heb je dan zoveel moeite gedaan om mijn 25 cent terug te geven?”

Hij draaide zich om naar mij en strekte zijn arm naar achter:

– “Heb je misschien nog even wat meer tijd?”

– “Ja, ik heb wel even tijd”

We hebben vijf minuten gepraat… Hij vertelde dat hij gestudeerd heeft in zijn jeugdjaren en soms les kreeg van professoren. Wat die taxichauffeur mij in vijf minuten heeft verteld, zou een professor in geen van zijn lessen kunnen uitleggen…

– “Luister broeder, ik ben opgegroeid in een gezin van vijf broers en wij leefden in een van de wijken van deze stad. Mijn vader was een arbeider en hij ging elke dag uit huis om naar de fabriek te gaan om te kijken of er werk was. Als er werk was, had hij geluk en kon hij die dag werken, maar sommige dagen kwam hij al vroeg bedroefd thuis. Wij begrepen aan zijn gezicht of hij die dag had gewerkt…

“We hadden het niet makkelijk. Als er eten was, aten we het altijd op de grond. Wanneer we klaar waren met eten zei mijn vader altijd:

– “Wacht, niet opstaan. Eerst dienen wij doe’a te doen (smeekbede).”

Daarna was het een gewoonte dat hij ons wat vertelde…

– “Wat vertelde uw vader allemaal?” zei ik.

– “Hoe je succesvol kunt zijn in het leven. Sommige dagen kwam hij zonder gewerkt te hebben thuis, maar hij bleef ons vertellen hoe wij succes konden hebben in het leven…”

“Wanneer mijn vader in de ochtend het huis verliet, begonnen mijn broers hem na te doen. Ze haalden een sok met gaten tevoorschijn en zeiden lachend:

– “Wees eerlijk, en breng geen geld thuis dat op ongepaste wijze is verdiend” (door bv. gokken, rente, verkoop van drugs en alcohol)

Mijn moeder werd altijd boos:

– “Maak geen grappen over je vader. Hij is een eerlijke man en hij werkt hard voor zijn gezin.”

Onze twee buurjongens hadden in die tijd veel geld. Het waren rijke mensen. Ze kregen alles wat ze wilden van hun ouders. Wij hadden nooit nieuwe spullen. We gebruikten altijd wat zij overhielden…

Hun vader was de eigenaar van een ‘discobar’ in de wijk. In zijn zaak speelden mensen een gokspel en alcohol vloeide er rijkelijk… Wanneer hij op straat langsliep stonden wij met zijn vijven altijd meteen op, want hij gaf ons kleingeld.

Als onze eigen vader thuis kwam, stonden wij niet op. Want hij bracht ons geen cadeaus of spaargeld.

Maar wij raakten onze vader kwijt… En na zes maanden overleed ook onze buurman. De buurman liet zijn kinderen een appartement met vijf verdiepingen na. Daarnaast een goed draaiende discobar, vreemd valuta (opgebouwd door rente) en grote stukken grond. En weet je wat onze vader ons heeft nagelaten?”

– “Wat dan?” zei ik.

– “Een schuld die we hadden opgebouwd bij de supermarkt en de bank, en zijn praatjes: ‘Mijn zonen wees eerlijk en oprecht bij alles wat jullie doen, kom niet aan geld dat jullie niet op eerlijke wijze hebben verdiend enz. enz.”

– “Maar nu zijn vijftien jaren voorbij sinds zijn dood. De ‘rijke zonen’ zitten nu in de gevangenis. Ze hebben geen huis meer en ook geen discobar. De familie is helemaal uit elkaar gegaan.
Wij hebben met onze broers elk een taxi bij een taxibedrijf in dezelfde wijk als waar we zijn opgegroeid. We hebben allemaal een familie, kinderen en een dak boven ons hoofd.

Laatst riep onze oudste broer ons bijeen en hij zei:
– “Het werkelijke erfgoed liet onze vader na.”

We konden onze tranen niet inhouden…

– “Sinds de dag dat we taxi chauffeur zijn geworden, hebben we geen cent ontvangen die niet op de taximeter stond. We hebben alles wat we nodig hebben en we danken Allah daarvoor.”

Ik werd erg emotioneel van wat hij vertelde. Daarna nam ik afscheid en stapte uit…

– “Wacht vriend! Nu komt het echte nieuws…”

– “Wat is het?”

– “Weet je waar we nu wonen? Dat ene appartement met vijf verdiepingen van de twee broers hebben wij gekocht. We wonen er nu met onze vijf families in!”

Ja lieve mensen, je kunt je kinderen geen villa, auto’s en vele winkels nalaten. Wat je ze echt nalaat zijn de waarden die je ze meegeeft in hun kinderjaren!

De Profeet Mohammed (vzmh) heeft gezegd:

“Géén enkele vader kan zijn zoon een beter geschenk geven dan een mooie opvoeding/karakter.”
(Tirmidhi)