In de Turkse gemeenschap doen ze na het gebed tesbeeh en dua gezamenlijk met een ‘dirigent’ en reciteren ze bepaalde verzen uit de Koran. Waarom doen ze dit?

Zover we weten is er geen hadith bekend, dat de tesbeeh en dua gezamenlijk werd gedaan met een ‘dirigent’. In de tijd van onze welgeliefde Profeet, vrede en zegeningen zij met hem, was dit ook niet nodig. Alle sahaba’s deden dit met volle overgave.

Er kwamen echter tijden dat moslims de salaat (het gebed) verrichtten en meteen de moskee verlieten, zonder de tesbeeh en de dua te doen. Dit zien we tegenwoordig ook helaas terug in vele moskeeën.

Om dit verval te voorkomen, hebben de geleerden in de Ottomaanse tijd het gezamenlijke tesbeeh en dua met begeleiding van de moe’ezzin (de ‘dirigent’) ingesteld. Hier begeleidt de moe’ezzin na de salaat de tesbeeh en worden na afloop alle handen naar Allah gericht voor doe’a. Iedereen doet dua en de imam sluit meestal de dua af door voor alle moslims op de hele wereld dua te doen. De moslims die ook hun handen hebben opgeheven zeggen ‘Amien’ voor deze dua. Hierna reciteert de imam een paar verzen uit de Koran. Als het tijd is voor Magrib (avond) of Fadjr (ochtend) gebed, reciteert hij de drie laatste verzen van soeratoel Hasjr.

Onze geliefde Profeet, vrede en zegeningen zij met hem:

“Voor wie in de ochtend drie keer ‘E-oezoe billahissemi-il alieemi minesj-sjeytaanirradjieem’ zegt en hierna de laatste drie ayets van soeratoel Hasjr reciteert, zal Allah zeventigduizend engelen de opdracht geven om voor hem tot de avond dua en istigfar (vergeving vragen) te doen. Als die persoon die dag sterft zal hij als sjehied (martelaar) sterven. Degene die deze ayets (verzen) in de avond reciteert zal tot de ochtend hetzelfde krijgen”  (Tirmizi, Fedail,22)

Hoewel in de tijd van onze edele Profeet, vrede en zegeningen zij met hem, de tesbeeh niet gezamenlijk werd gedaan, waren er wel sahaba’s die gezamenlijk bijeen kwamen om zikr te doen. Hieronder zijn enkele hadith waarin onze edele Profeet, vrede en zegeningen zij met hem, dit niet verbiedt maar juist toelaat.

Volgens de overlevering van Muawiye (Radiyallahu anh) zag onze edele Profeet, vrede en zegeningen zij met hem, een groep Sahaba’s die zittend een ring vormden. Hij ging naar hen toe en vroeg: “Met welk doel zijn jullie samengekomen en hier gaan zitten?”

Zij zeiden: ‘’We zitten hier om zikr te doen voor Allah, Djelledjelaloehoe, we betuigen onze dank aan Hem die ons een geloof als islam en nog vele gunsten heeft gegeven.”

Onze nobele Profeet, vrede en zegeningen zij met hem, vroeg nogmaals waarom ze daar zaten.

Zij zeiden: “We zweren dat dit de enige reden is waarom we hier bij elkaar zitten.”

Hierna zei onze geliefde Profeet, vrede en zegeningen zij met hem: ‘’Ik heb jullie niet laten zweren omdat ik jullie van liegen beschuldigd. Maar Djibriel (Gabriël) is gekomen en heeft vermeld dat Allah Zijn Trots over jullie heeft geuit tegenover de engelen.’’ (Muslim, Zikr 40)

Abdoellah Ibn-Abbas heeft vermeld:

“Mensen gingen in de tijd van Rasoelloellah (profeet Mohammed), vrede en zegeningen zij met hem, na de farz salaat (gebed) luid zikr voor Allah doen (Boehari, Ezan 841)

‘De genade en zegen van Allah is samen met de gemeenschap’  (Tirmizi , Fiten, 7; Nesei, Tahrim, 6)

Dua en tesbeeh hoeft dus niet in een gemeenschap verricht te worden, hoewel de zegen van Allah over de gemeenschap is.