Vraagislam.nl Leer de Islam daadwerkelijk kennen!
De dood is niet het einde van een leven noch het verwijderen van leven uit levende dingen of wezens. Integendeel is het iets, dat geschapen is, net als het leven. God schept de dood in een levend ding of wezen, opdat dat ding of wezen sterft. Aangezien Gods schepping altijd mooi is, is de dood ook mooi. Dit komt omdat alle mensen een intrinsiek gevoel van eeuwigheid hebben en zich daarom gevangen voelen in de enge grenzen van de materiële wereld en daarom smachten zij naar eeuwigheid. Iedereen die zich bewust is van zijn natuur zal zijn eeuwigheid telkens weer horen weerklinken. Als ons het gehele universum zou gegeven worden, dan nog zouden we blijven verlangen naar het eeuwige leven, waar we voor geschapen zijn. Deze natuurlijke neiging tot eeuwig geluk komt van een objectieve werkelijkheid: het bestaan van het eeuwige leven en ons verlangen daarnaar. De dood is de deur die naar de eeuwigheid opengaat.
Degenen die geloven en een rechtvaardig leven leiden, worden door open vensters begroet vanuit de plaatsen die voor hen in het paradijs zijn gereserveerd. De profeet Mohammed – vrede en zegeningen zij met hem – verklaarde dat de zielen van de rechtschapenen uit de lichamen worden weggenomen zo soepel als stromend water uit een kan. Sterker nog, martelaren voelen de pijn van de dood niet en weten niet eens dat ze dood zijn. Integendeel, zij beschouwen zichzelf dat ze overgedragen worden naar een betere wereld en genieten van een volmaakt geluk.
Met de dood begint eeuwig leven
Hoewel de dood verval lijkt te brengen, het leven te doven en plezier te vernietigen, staat hij in feite voor een goddelijk ontslag van de zware plichten van het wereldse leven. Het is niet meer dan een verandering van verblijfplaats, een overdracht van het lichaam, een uitnodiging voor en het begin van een eeuwigdurend leven. Het bevrijdt ons van de ontberingen van dit wereldse leven, dat een turbulente, verstikkende, benauwende kerker is, die geleidelijk aan zwaarder wordt door ouderdom en ziekte en laat ons toe tot de eeuwige cirkel van de genade van de Eeuwige Geliefde. Daar mogen we van het eeuwigdurende gezelschap van onze geliefden en de troost van een gelukkig, eeuwig leven genieten.
De wereld wordt voortdurend verlevendigd door middel van handelingen van schepping en dood. De dood leidt naar een volmaakter leven. Het sterven van planten, de simpelste vorm van leven, bewijst zichzelf als een werk van goddelijke kunst, evenals hun levens, maar wel een die volmaakter en beter is vormgegeven. Als het zaad van een vrucht in de grond sterft, lijkt het alsof het ontbindt en wegrot. Maar in werkelijkheid ondergaat het een perfect chemisch proces, passeert het vooraf bepaalde stadia van hervorming en groeit uiteindelijk weer uit tot een nieuwe volwaardige boom. Dus de dood van een zaad is in werkelijkheid het begin van een nieuwe boom, een nieuw, meer perfecte en gedetailleerder leven.
Aangezien de dood van fruit, groente en vlees in onze maag er voor zorgt dat ze naar het niveau van menselijk leven stijgen, kan hun dood in die zin als beter worden beschouwd dan hun leven. Daar het sterven van planten zo perfect is en een zo groot doel dient, moet onze dood, gezien het feit dat wij de hoogste vorm van leven zijn, nog perfecter zijn en een nog groter doel dienen. Als we eenmaal onder de grond liggen, zullen we ongetwijfeld voor het eeuwige leven worden opgewekt.